Eventory
The Eyes of the QoQoon
ก่อนที่จะไปงาน Anniversary ของ QoQoon ที่จัดเป็นนิทรรศการในชื่อ INTERIORS: Through The Lens Of Fashion Photographers The Exhibition เราก็นึกขึ้นมาเล่นๆว่า ถึง Interior กับ Fashion จะเป็นสองศาสตร์ที่แตกต่างกัน แต่ก็มีอะไรเชื่อมโยงกันไปกันมาตลอด (และถ้าเอา Visual เป็นตัวตั้ง เรายังคิดว่า ภาพยนตร์ ก็อยู่ในวงจรนี้เช่นกัน)
เห็นชื่อช่างภาพแต่ละคนแล้วก็ยิ่งน่าดูว่าแต่ละคนจะเลือกผลงานอะไรมาโชว์
สิ่งแรกตอนเราเดินเข้ามาในงานคือ Space ที่มองไปทางไหนก็ดูมีพลัง (เราถึงงานคนแรกๆเลยมีเวลาดื่มด่ำกับงานทุกชิ้นชัดๆ) รูปทุกรูปที่อยู่บนผนังดูแล้วทำให้เรามี inspiration บางอย่าง บางรูป Transport เราไปในที่ที่เราอยากไปเที่ยว บางรูปแสงและเงาสวยวิจิตร บางรูปทำให้เรามีสมาธิอย่างน่าประหลาดใจ บางรูปก็ทำให้ฉงนฉงายว่าคนกดชัตเตอร์เค้ามีอะไรในหัวนะ ถึงได้ create รูปแบบนี้ออกมาได้ บางรูปดูธรรมดาแต่พอรู้ว่าเป็นรูปอะไรก็ถึงกับอึ้งไปเลย
เราชอบ vibes ของงานที่เป็นกันเอง (มาก) ไม่ต้องมีพิธีรีตรองวุ่นวาย (ที่วุ่นสุดอาจจะกลายเป็นพ่อ/แม่งาน วิสกี้ วชิรปาณี มากดี ที่ musti-tasking มาก ทั้งต้อนรับแขกเหรื่อ คอยอธิบายตัวผลงาน และยังรับบทดีเจควบ) พื้นที่ของชั้นที่จัดงานก็ขนาดเหมาะสมดี จะมองหาใครมองไปสามจังหวะก็เจอ อีกอย่างคือแขกในงานเหมือนทุกคนจะรู้จักกับทุกคน คือจะเดินไปหาอีกคนนึง ต้องแวะทักคนระหว่างทางอีกสิบคนกว่าจะผ่านด่านไปได้
QoQoon เป็นสื่อที่นำเสนอเรื่องราวและไลฟ์สไตล์ที่สร้างแรงบันดาลใจและ spark idea ให้กับคนอ่านได้ในทุกโพสต์ งาน INTERIORS: Through The Lens Of Fashion Photographers The Exhibition ก็ทำให้จุดประกายไฟในตัวของคนที่มางานเหมือนกัน เมื่อเสพศิลปะผ่านรูเลนส์ของช่างภาพแฟชั่นมืออาชีพชั้นนำของเมืองไทย
เราได้เดินพูดคุยกับคนที่มาในงานและได้เลือกบางคนให้พูดถึงผลงานที่นำมาโชว์ของช่างภาพแต่ละคน ว่ารู้สึกอย่างไรกับ รูป ช่างภาพ และ INTERIOR
เริ่มที่ คุณฟอร์ด กุลวิทย์ เลาสุขศรี บรรณาธิการบริหารนิตยสาร VOGUE THAILAND ที่มาพูดถึงงานของคุณณัฐ ประกอบสันติสุข ชื่อ Light At The End Of The Tunnel
“ความรู้สึกที่ชอบที่สุดในงานของพี่ณัฐคือ ภาพที่ใช้แสงธรรมชาติ แล้วคราวนี้โดยที่มันมีตัวกำหนด เป็นแสง และ Subject เป็นตัวที่แสดงอารมณ์ เพราะฉะนั้นงานนี้มันเหมือนจะว่ามันเป็น Solitude ก็คือความเงียบเหงา แต่ในขณะเดียวกันมันจะมีความพิเศษ ก็คือว่าตัวแสงไฟแสดงอารมณ์ มันทำให้รูปมันมีพลังงาน พี่ณัฐเค้ารู้จักคำว่า Space การ Manoeuvre Space ของเค้า… ชาญฉลาด เค้าสามารถ Create Space ได้ นั่นคือความ Genius ของพี่ณัฐอีกอย่าง”
ส่วนคุณ Paul Maloney ที่ทำธุรกิจ Management Of Creatives เบสที่ Sydney และกรุงเทพ พูดถึงงานของ บิณฑ์ บัวหมื่นชล กับภาพชุด Too Many Friends ที่เค้าชื่นชอบมากว่า “ผมชอบงานของบิณฑ์ที่เคยร่วมงานกับ Dazed and Confused หรือกับ Vice มาแล้ว สิ่งที่ผมชอบมากที่สุดคือ Lighting ที่สร้างสรรค์และน่าสนใจเป็นที่สุด โดยเฉพาะรูปของเด็กผู้ชายบนดาดฟ้า มันดู old School สีของอิฐตัดกับท้องฟ้าของลอนดอน ผมเดาว่าเป็นลอนดอนนะ”
ทีนี้มาฟังอดีต VJ และนางแบบสาวชื่อดัง จิรดา โยฮารา กับงานของช่างภาพมือหนึ่งอย่าง พันธ์สิริ สิริเวชชะพันธ์ ที่ชื่อ Untitled กันบ้าง
“เกดชอบงานของพี่ติ๋มรูปนี้ตรงที่มันมีความรู้สึกว่าพี่ติ๋มถ่ายทอดความเป็นไทย แบบที่ไม่ต้องพยายามทำให้มันมากเกิน มันดูลงตัวมากๆ ด้วยตัวนางแบบ ด้วย Posture ของนางแบบ ที่ไม่ต้องเท้าสะเอวหรือโพสอะไรให้ตื่นตะลึง แต่กลับยืนนิ่งๆทำให้เท่มากๆ แล้วตัวนางแบบน้องเอเลี่ยนรูปนี้ก็สวยมาก สถานที่ก็ทำให้เรารู้สึกเข้าใกล้ช่างภาพเพราะเป็นสถานปฏิบัติธรรม ในความเป็นอินทีเรีย งานนี้ก็ส่งสาส์นจากตัวพี่ติ๋มได้กระทบใจเรามาก”
ส่วนงานที่ชื่อ The Last Rectangle ของ ธนพล แก้วพริ้ง ที่สะดุดตาแขกในงานหลายคนทันที รวมถึงตัวเราอีกคน เราได้ คุณนนทวัฒน์ เจริญชาศรี Design Director ของ DUCTSTORE the design guru มาพูดถึง
“ผมว่า INTERIOR กับ FASHION ของแต่ละคนเค้าไม่เหมือนกัน อันนี้คือข้างในโลง นึกไม่ถึงใช่มั้ย ศิลปินเค้ามองแบบอีกมุมเลยนะ คือเอาด้านในออกมาด้านนอก เพราะว่าคนเราไม่เคยเห็นว่าข้างในโลงเป็นยังไง เค้าก็เลยมองกลับอีกด้าน ที่จริงแล้ว INTERIOR ในความหมายของ FASHION มันกว้างมาก มันไม่ใช่เป็น Architecture หรืออะไรชัดขนาดนั้น แต่มันเป็นการตีความส่วนตัวที่ค่อนข้าง Abstract และซ้อนทับกับไลสไตล์ของแต่ละคน”
และเมื่อช่างภาพอย่าง ณิการ์ กรีพร้อม มาพูดถึงงานของ นพดล ขาวสำอางค์ กับงานชื่อ Untitled (ที่เราชอบมากเป็นส่วนตัว)
“คือเห็นตอนแรกรู้เลยว่าเป็นงานพี่โก๋เพราะว่ามันเป็นพี่โก๋มากไม่ว่าเป็นคอมโพซิชั่น แล้วก็ความเป็น Black & White ของเค้าจริงๆ ต้องบอกว่าเค้าเป็นรุ่นแรกๆ เลยกับงานสไตล์นี้ แล้วก็เป็นไอดอลเราด้วย เลยจำได้เลย ผสมผสานกับความเป็น INTERIOR ยังไงบ้าง มันก็รู้ว่าเป็น New York เลยอะ ต่อให้มันไม่ได้มีอะไรที่บอกว่าเป็นนิวยอร์ก คือดูยังไงก็รู้ว่าใช่ เพราะว่าสิ่งที่เค้าถ่ายคือตา ลักษณะป้ายไฟ หรือ Architecture คืองานพี่เค้าเป็น Composition ที่โดดเด่นกว่า Architect สำหรับเรา รู้สึกว่ามันเป็น Character ของตัวพี่โก๋”
สำหรับงานของ วรุณ เกียรติศิลป์ ในชื่อ AB 001 AB 002 ที่ทำให้หลายคนเพ่งพิศอยู่เหมือนถูกสะกดจิต เราได้ โบ สุรัตนาวี สุวิพร นักร้องและดีเจคนดัง มาพูดถึงงานชิ้นนี้
“ชอบที่เค้าเอา installation ที่ดู modern เข้าไป contrast กับ ธรรมชาติที่ดูดิบ คือสิ่งที่มนุษย์สร้างและดูแปลกแยกจากธรรมชาติอะ แต่สองสิ่งนี้ก็อยู่ร่วมกันได้ ชอบตรงที่รูปทรงของเรขาคณิตไปอยู่กลางสิ่งที่ไม่มีรูปทรงไม่มีสมมาตรอะไรเลย contrast กัน แต่ก็ไปด้วยกันได้ ดูเป็นการเปลี่ยนแปลงของสองช่วงเวลาที่ลึกลับดี”
ในมุมมองของคนเจนใหม่มากๆอย่าง สุษมา กิติยากร ณ อยุธยา (Social Marketing Strategy ของ สสส และ Wellness Workshops (Sound Healing) ลูกสาวคนสวยถอดแบบคุณแม่อย่างนิทรา กิติยากร ก็ทัชใจกับงานของ จุฑารัตน์ พรมุณีสุนทร ในชื่อ Internal Garden ที่สวยงามและมีแนวคิดอันล้ำลึก
“ตอนแรกเลยที่เห็น (และยังไม่ได้อ่าน meaning) คือชอบเลย ชอบสี และเป็นคนที่ชอบดอกไม้อยู่แล้ว พอมาอ่านที่ช่างภาพเค้าสื่อคือทัชมาก เพราะตัวเฟย์เองก็เป็นคนชอบฝึกด้านทำสมาธิอะไรแบบนี้ เราเข้าใจในสิ่งที่เค้านำเสนอ ว่าเวลาเราจะทำสมาธิไม่ใช่ว่าเราต้องแค่นั่งสมาธิ แต่เราทำ activity อะไรเราก็จดจ่อกับสิ่งนั้นและมีสมาธิได้ และชอบตัวรูปกับสีที่ใช้และวิธีการทำให้เป็นรูปนี้เช่นกันค่ะ”
ปิดท้ายกับงานที่หลายคนชื่นชอบ (รวมตัวเราอีกหนึ่งคน) เพราะเป็นอะไรที่ดู Cinematic (สำหรับเรา) แต่ให้ช่างภาพรุ่นใหม่อย่าง เจมส์ พิสุทธ์ ศรีสุวรรณ มาพูดถึงงานชื่อ I’ll tell you later ของ สีสัน วัฒนสิงห์ ดีกว่า
“งานชุดนี้ของพี่สีสันดูลึกลับ น่าค้นหา ชวนให้หลงใหล มีนัยยะแฝงน่าสนใจคือตัวแบบที่เปลือยเปล่ากับน้ำอันบริสุทธิ์ถูกสีสัน แสง และการจัดวางฉาบไว้ ทำให้เราเห็นมุมมองบางอย่างบางมุม และตั้งคำถามกับการจัดวางของวัตถุนึงในพื้นที่นึง”
สำหรับคนที่ชื่นชอบศิลปะ Interior Design/Photography เราอยากแนะนำให้พุ่งไปดูงาน INTERIORS: Through The Lens Of Fashion Photographers The Exhibition ที่จะจัดแสดงงานที่ปลุกแรงบันดาลใจให้คุณถึงวันที่ 8 สิงหาคมนี้ ที่ Slow Combo ชั้นสาม
ขอแสดงความยินดีกับ QoQoon รังไหมที่บ่มเพาะเลี้ยงศิลปะ ดีไซน์ ให้คนมีไลฟ์สไตล์เป็นของตัวเองได้เสพมาเป็นปีที่สอง
By Pris Atirekananda
